Odkryłem w zbiorach Sejmu skargę konstytucyjną  „S P Polska” sp. z o.o.” w sprawie pewnego przepisu…

Skarga jest z maja 2009 r. Tekst jest dostępny tutaj.

Trybunał 'wstępnie’ odmówił zajęcia się sprawą w postanowieniu z dnia 9 lutego 2012 r., Ts 127/09, „Przywołane w skardze konstytucyjnej zasady prawidłowej legislacji oraz określoności przepisów prawa nie tworzą po stronie jednostek prawa podmiotowego.” 

Sieć handlowa złożyła zażalenie. Być może Trybunał się zajmie sprawą w powiększonym składzie.

Przy okazji przeczytałem stanowisko Sejmu w sprawie, tekst dostępny pod tym linkiem.

Str. 20-22 stanowiska to po prostu CTRL+C z mojego artykułu „Obecny stan prawa w kwestii tzw. opłat połkówych”, Glosa 3/12- lista rodzajów opłat.  'Kancelarie finansowe’ kopiują listy opłat z tej strony internetowej, jeszcze nie spotkałem się z skopiowaniem przez organu władzy…

Pozwolę sobie więc na pewne cytaty ze stanowiska.

„Z przepisów Konstytucji i ugruntowanego orzecznictwa sądu  konstytucyjnego wynika, że wolność działalności gospodarczej nie ma charakteru absolutnego i może zostać w pewnych sytuacjach ograniczona, co może jednakże nastąpić wyłącznie w formie ustawowej i tylko ze względu na ważny interes publiczny. Jakkolwiek w orzecznictwie podkreśla się, że zakres znaczeniowy określenia „ważny interes publiczny” jest szerszy niż katalog wartości wymienionych w art. 31 ust. 3 Konstytucji jako materialne podstawy (przesłanki) dopuszczalności ograniczenia praw i wolności unormowanych w rozdziale II Konstytucji (zob.  przykładowo wyroki TK z: 8 kwietnia 1998 r., sygn. akt K 10/97; 29 kwietnia 2003 r., sygn. akt SK 24/02), to przy ocenie sposobu wyważenia przez ustawodawcę kolidujących ze sobą wartości zwykło się odwoływać do metodyki „testu proporcjonalności” wypracowanej na gruncie tego ostatniego przepisu.”

„W rezultacie, sieci handlowe, będąc współcześnie istotnym komponentem segmentu sprzedaży detalicznej – a więc pośrednictwa w sprzedaży towarów odbiorcom finalnym – dysponują, z reguły, znaczącą przewagą kontraktową w stosunku do dostawców.”

„W praktyce orzeczniczej zwraca się z reguły uwagę na trzy zasadnicze elementy oceny stanu faktycznego istotne dla kwalifikacji opłaty z punktu widzenia art. 15 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k.: możliwość negocjowania obowiązku jej poniesienia lub  wysokości, ekwiwalentność świadczeń stron oraz ustalone zwyczaje i praktyka  obrotu. Istotne będzie w tej perspektywie przede wszystkim to, czy analizowane  opłaty nie są kreowane sztucznie, jedynie w celu zwiększenia zysku przedsiębiorcy  (sieci handlowej) i czy mają uzasadnienie w realnie ponoszonych kosztach lub też czy dotyczą kosztów, jakie zgodnie ze zwyczajem i praktyką obrotu w danej branży powinny być pokrywane przez sprzedawcę z uzyskanej marży (co do innych faktorów  zob. M. Mioduszewski, J. Sroczyński [w:] Ustawa…, red. M. Zdyb, komentarz do art. 15, uw. 99 i n.).”

Update: Skarga nieuzasadniona.

Update: Wyrok z uzasadnieniem.

Update: Postanowienie w innej sprawie.