Przeczytałem dzisiaj wybitnie nieprecyzyjny tekst o ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

• „Niezależnie od warunków umowy, kontrahent ma prawo do naliczania odsetek ustawowych już po 30 dniach od wystawienia faktury w celu niwelacji kosztu pieniądza”- nieprawda, nie po wystawieniu faktury – od doręczenia!
• „Po przekroczeniu 60 dni można naliczać odsetki podatkowe.” – nieprawda. Po przekroczeniu terminu płatności (zapłaty)!
• „Wymuszanie zgody na płatności po okresie przekraczającym 60 dni stanowi nadużycie pozycji dominującej zgodnie z zapisami ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.” – jedynie w skrajnym przypadku posiadania takiej pozycji przez przedsiębiorcy! (w przypadku relacji agencji reklamowej z ich klientami nie wyobrażam sobie żeby ktokolwiek mógł posiadać pozycji dominującej)
• „Długie terminy płatności, jako sprzeczne z prawem oraz z dobrymi obyczajami, stanowią także pogwałcenie zapisów ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Jednocześnie działanie takie może zostać odczytane jako naruszenie interesów strony świadczącej usługi z obszaru komunikacji marketingowej.” – nie byłbym tak wybitnie pewny co do tego że to czyn nieuczciwej konkurencji. Nie każde naruszenie prawa jest czynem nieuczciwej konkurencji.

Jest to bardzo krótki wykaz w porównaniu z listą orzeczeń w moich artykułach w czasopiśmie Glosa (3/12 i 3/13), niemniej udostępnię.

Wyrok z uzasadnieniem.

„Z ustaleń przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku wynika, że obowiązek zapłaty premii pieniężnej przewidziany został w razie osiągnięcia jedynie określonego poziomu obrotów. Pozwana nie podejmowała w istocie żadnych działań ukierunkowanych na zwiększenie obrotów z powódką, poza akcją promocyjno-marketingową, za co otrzymała odrębne wynagrodzenie. Okoliczności  te stanowią wystarczającą podstawę do uznania, że ukształtowana w ten sposób premia pieniężna stanowi w istocie opłatę za utrudnianie dostęp do rynku. Wbrew zarzutowi skarżącej, Sąd Apelacyjny, wyrażając taką ocenę, nie naruszył art. 60 i art. 65 § 1 i 2 k.c. Wskazał bowiem wyraźnie, że obowiązek zapłaty premii pieniężnej nie został powiązany z jakimkolwiek świadczeniem ze strony pozwanej.”

„Brak podstaw do podważenia oceny charakteru pobranych przez pozwaną kwot z tytułu premii pieniężnej czyni oczywiście bezzasadnymi – podniesione w odniesieniu do tego świadczenia – zarzuty naruszenia art. 536 § 1 k.c. oraz art. 6 15 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k. w związku z art 3531 k.c. i art. 18 ust. 1 pkt 5 u.z.n.k. w związku z art. 405 k.c., które zostały oparte na nietrafnym założeniu, iż premia ta  stanowi upust cenowy (rabat).”

Bonus: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie o którym mowa w kasacji – z dnia 26 lipca 2012 r., sygn akt I ACa 1331/11.

Coś o opakowaniach wprowadzających w błąd.

„Oceniając legalność opakowania, nie należy analizować wyłącznie, czy spełnia ono wymagania wielu ustaw i rozporządzeń, ale trzeba też myśleć o tym, w jaki sposób wpływa na decyzje i opinie klienta. Czy wzbudza ono mylne pojęcie o ilości produktu? Czy tworzy fałszywy obraz bezpieczeństwa i przydatności? Czy naśladuje opakowanie stosowane przez lidera rynkowego? To wszystko są przykłady nieuczciwych praktyk rynkowych..”

Jest to kontynuacja poprzedniego artykułu.

Okres przedawnienia liczy się od daty pobrania. Najczęściej będzie to data potrącenia (kompensaty) – a najściślej od daty w której dostawca dowiedział się o potrąceniu.

NIE liczymy od daty wezwania (dzisiejszy artykuł?) – roszczenia w ogóle by się przedawniały (a szkoda…)

Sądy ostatnio naliczają odsetki od daty wezwania – ale ten termin nie pokrywa się z terminem przedawnienia!

Mój nowy wywiad w Gazecie Prawnej:

„Dostawcy wygrywają większość spraw o opłaty półkowe

Artykuł odpłatny.

„W procesach z sieciami handlowymi dostawcy odzyskują od kilkuset tysięcy do kilkudziesięciu milionów złotych – twierdzi Dustin Du Cane, radca prawny prowadzący kancelarię w Warszawie”

„Skoro ostatnio sądy wydają dużo wyroków uznających racje dostawców, to czy można powiedzieć, że wykształciła się już linia orzecznicza w sprawie tzw. opłat półkowych? Myślę, że tak. Począwszy od przełomowego wyroku Sądu Najwyższego z 26 stycznia 2006 r. (sygn. akt II CK 378/05), orzecznictwo jest druzgoczące dla sieci handlowych. W całej Polsce, z wyjątkiem pewnych okręgów apelacyjnych, sądy prawie jednolicie stosują prawo.”

O wygranych w Sądach Okręgowych zazwyczaj nie piszę (5 w ostatnich 2 miesiącach) ale mam pierwszą wygraną przed Sądem Apelacyjnym (w Krakowie) w tym roku. Oczywiście z art. 15 ust. 1 pkt. 4 uznk (opłaty półkowe).

Sprawa I ACa 1590/13 (z Sądu Okręgowego w Kielcach, również wygrałem). Udostępnię tekst wyroku po umieszczeniu w bazie orzeczeń.

Proszę koniecznie skonsultować jakiekolwiek umowy, porozumienia i inne dokumenty 'przejściowe’ ze swoim prawnikiem – nawet jeżeli nie widzicie Państwa żadnego ewidentnego ryzyka przy podpisaniu.

Jest zgoda warunkowa UOKiK na przejęcie Real przez Auchan.

Decyzja.

Przejęcie następuje w drodze nabycia udziałów w „real,- Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka” Sp.k. z siedzibą w Warszawie oraz „real” Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, o czym już pisałem.

I mamy dominację podmiotów zagranicznych w handlu.

„Transakcja potwierdza dominację zagranicznych sieci w polskim handlu – detal jest w rękach Portugalczyków z Biedronki, Brytyjczyków z Tesco, Francuzów z Auchan i Carrefoura oraz Niemców (czyli grupy Schwarz z Kauflandem i Lidlem). Hurt z kolei kontrolują Niemcy z Makro Cash and Carry, Szwajcarzy z Selgrosa i Portugalczycy z Eurocash. Pojedyncze sklepy, które nie wstępują do sieci franczyzowych, takich jak np. Carrefour Express, Odido (Makro) czy ABC (Eurocash), może czekać wegetacja lub upadek.”  – artykuł Wyborczej.

M.in. o markach własnych.